Matreiðslan

Jæja, þá er að halda áfram eftir mikið púl að finna út vissa persónu sem vildi endalaust vera anonym og það vil ég ekki samþykkja. En úr því þetta var minn eigin bróðir er þetta fyrirgefið í þetta sinn.
Ég var áður búin að ákveða hvaða skólastofu ég ætlaði að skrifa um næst en núna hefur þetta bara horfið frá mér, en ég geri tilraun......matreiðslan.
Þetta var alltaf mjög gaman að fara í matreiðslutímana, því við fengum að gera mat sem við fengum svo að borða sjálf og kökur sem maður bakaði fékk maður að taka með sér heim.
Halldís heitir hún sem var kennarinn, mjög indæl að mínu mati og hún var svo virðuleg alltaf og maður bar stóra viringu fyrir henni, hún var svo dugleg.
Matreiðslustofan var með 3-4 eldavélum og svona skápum og vaski í hverju og öllum tilheyrandi áhöldum. Fyrst þegar við vorum yngri þurftum við að sauma okkur svuntu og skuplu (man ekkert annað nafn) í handavinnu sem var til framtíða notkunnar við matseldina, við vorum með svona stífaða kappa...heitir það, á hausnum sem eiginlega maður fattaði ekki hvaða tilgangi það þjónaði, en sennilega til að varna að hárið dytti í pottana, en það var engan vegin þannig því hárið á manni var út um allt fyrir því.
Maður byrjaði alltaf tíman á að setjast í hóp og hún fór yfir matlagningu dagsins og svona um hollustu og það, svo var okkur skipt í hópa og einn hópurinn var í eldhúsi nr 1 og s frv. og einn hópur að baka, við vorum ca 3-4 í hverjum hóp minnir mig. Mér fannst mest gaman að baka.....(hef sennilega bakað yfir mig því núna baka ég aldrei, nema vöfflur).
Nú þegar við vorum búin að gera matinn var alltaf viss hópur sem lagði á borð með dúk á og flott og svo var maturinn serveraður eins og á veitingahúsi, svo maður lærði margt á einu bretti og enginn fékk að ropa eða gera neitt sem ekki var fínt. Nú svo var uppvaskið á eftir, eftir kúnstarinnar reglum, ekki bara að ruppa þessu af nei sko, síðan áttu hver áhöld fyrir sig að vera á sínum vissa stað eftir lista sem var í hverri skúffu og skáp. Allt var tékkað á eftir að allt væri í röð og reglu....ég er þannig ennþá þetta situr í get ég sagt, allt í röð og reglu í skúffum og skápum.....en engir listar samt ha, ha, ha.
Þegar ég var unglingur eða 14 ára minnir mig var ég svo skotin í strák í götunni og við vorum oft með öllum krökkunum í götunni úti að leika á kvöldin.....og einu sinni þegar ég var búin að baka góða köku sem var svona hvað hét hún nú aftur.....sandkaka, getur það verið (jólakaka án rúsína) og með svona bleiku flórsykurkremi yfir.....og auðvitað vildi ég bjóða kærastanum (Henry) í kaffi eða kakó og þessa fínu köku og mömmu fannst þetta mjög góð hugmynd, svo hann kom og fékk að smakka á minni fínu köku.....ég gleymi því aldrei hvað ég var montin að honum fanst kakan svo góð.
Einu sinni var það að við fengum að bjóða strákunum í bekknum í mat þegar við höfðum gert matinn og þetta var svo gaman og flott, þeir komu allir uppábúnir í sínum fínustu fötum og settust til borðs og við bárum fram matinn, þetta var veruleg veisla og þeir voru svo ánægðir með matinn og eftirréttinn sem að mig minnir var rísalamanda eða sítrónufromance.....mig minnir að strákarnir hafi ekki verið í matreiðslu á mínum tíma, en þínum Smári?????
Svo voru nú líka hræðilegir tímar þar sem sumir gerðu at og þannig, eins og þegar Halldís einu sinni var kölluð í síman í miðjum tíma, þá voru vissar tvær stelpur sem voru þær svæsnustu að mínu mati, nefni engin nöfn, en t.d. sýslumannsdóttirinn og önnur sem vann lengi í KB, en ég er ekki 100% viss að ég muni rétt, nú þær voru að baka gerbrauð og hnoða og þá þegar Halldís fór í síman notuðu þær tækifærið og byrjuðu að henda gerdeginu á milli sín og upp í loftið og það festist í loftinu og kom ekki niður fyrr en Halldís var komin til baka....ekki hefði ég viljað vera í þeirra sporum þarna....ekki fanst mér þetta sniðugt fyrr en mörgum árum seinna....
Þetta voru skemmtilegir tímar......